Kiedy zbierać liście orzecha włoskiego? Liście orzecha włoskiego są cennym surowcem leczniczym i można je zbierać i suszyć samodzielnie. Najlepszy czas na zbieranie liści orzecha włoskiego to maj i czerwiec, kiedy są już dobrze rozwinięte, zielone i zdrowe. Należy unikać liści z plamami lub innymi objawami chorobowymi. Leczenie liśćmi orzecha włoskiego . Ta roślina jest odpowiednia do radzenia sobie z wieloma dolegliwościami. Stosowane są głównie jądra nakrętki lub wewnętrzne partycje. Mimo to liście znalazły szerokie zastosowanie w medycynie ludowej. Przepis. Składniki: suche liście - 2 łyżki. l.; woda - 300 ml. Przygotowanie i stosowanie Liście orzecha włoskiego, szczególnie te młode, mogą być wykorzystywane do poprawy naszego zdrowia. Można śmiało sięgać po nie, gdy są jeszcze zielone. Przygotowanie z nich leczniczej herbaty jest najprostsze. Taki napar można wykorzystać do wielu celów. Zewnętrzne Rozmnażanie sadzonek orzecha włoskiego. Rozmnażanie sadzonek orzecha włoskiego nie różni się zbytnio od sadzonek drzew owocowych w domu. Aby rozpocząć pędy zbiorów: Odciąć jednoroczne, zdrowe gałęzie o długości 35-40 cm. Wytnij sadzonki, których długość wynosi 15 cm, a grubość nie przekracza 7-15 mm. Nalewka z orzecha włoskiego, zwana potocznie orzechówką, zachwyca barwą, wyrazistym smakiem i aromatem, którego nie da się pomylić z żadnym innym alkoholem. Do tego przepisu potrzebujesz tylko odpowiedniego trunku i orzechów włoskich – ale nie byle jakich. Najlepiej sprawdzą się te młode, zebrane na przełomie czerwca i lipca. Cięcie orzecha włoskiego nastręcza jednak trudności. Zabieg ten, choć potrzebny, osłabia drzewo i zwiększa ryzyko wystąpienia groźnych chorób. Poniżej przedstawiamy wskazówki, jak i kiedy przycinać orzechy, żeby im nie zaszkodzić. Termin cięcia. Najodpowiedniejszym miesiącem na cięcie drzew tego gatunku jest sierpień. Nie QYFBSX. Orzech włoski – Juglans regia L Orzech włoski jest to pięknym drzewem z rodziny Orzechowatych. Rośnie w stanie dzikim w Azji, poczynając od Turcji, przez Iran, Indie, do Półwyspu Indochińskiego i Japonii. Od kilku wieków orzech jest uprawiany w Europie, także w Polsce, jako drzewo owocowe. Do naszego kraju sprowadziła go z Włoch królowa Bona, stąd jego nazwa ? włoski. Orzech włoski dorasta do 25 m wysokości. Posiada prosty pień, pokryty jasnoszarą korą, podłużnie spękaną. Gałęzie koloru szarooliwkowego, a młode pędy są zielonobrunatne. Liście nieparzystopierzaste, złożone z 5 – 9 listków. Listki podłużnie jajowate lub eliptyczne, zaostrzone, całobrzegie, połyskujące, długości 6 – 12 cm. Kwiaty męskie zebrane w zielonawe kotki, a kwiaty żeńskie w kłębiki. Orzech zakwita w kwietniu lub maju. Owocem orzecha jest duży pestkowiec o średnicy do 6 cm, z zewnętrznązieloną, mięsistą naowocnią, pękającą po dojrzeniu i odsłaniającą twardą, niemal kulistą pestkę, nazwaną orzechem włoskim. Znanych jest wiele odmian uprawnych orzecha włoskiego. Drzewo to zaczyna owocować dopiero po ośmiu latach od zasadzenia, ale później owocuje nawet 60 lat. Najlepszym podłożem dla orzecha jest stanowisko suche, nie lubi wilgoci. Na cele lecznicze obcina się w końcu czerwca całe odpowiednio wykształcone liście, obrywa pojedyncze listki, suszy w przewiewnym i zacienionym miejscu. Otrzymujemy surowiec liście orzecha włoskiego – Folium Juglandis. Mają one barwę zieloną i tracą niezbyt przyjemny zapach wydzielany przy potarciu powierzchni świeżych liści. W końcu lipca zbiera się również niedojrzałe jeszcze, zielone owoce orzecha włoskiego – Fructus Juglandis recens. Można też zbierać owoce dojrzewające, z których obiera się mięsistą naowocnię – Pericarpium Juglandis, i wykorzystuje w stanie świeżym lub po wysuszeniu (surowiec przybiera wówczas barwę niemal czarną). Wymienione surowce mają smak bardzo gorzki i zapach słabo aromatyczny. Z dojrzałych owoców po rozbiciu twardej skorupy otrzymuje się jądra nasienne o dużej wartości dietetycznej. W wysuszonych liściach orzecha włoskiego wyodrębniono do 10% garbników ciągowych, związki naftochinonowe, jak hydrojuglon i ślady juglonu (w świeżych liściach proporcje są odwrotne), flawonoidy – pochodne kwercetyny i kemferolu, leukoantocyjany, kwasy organiczne, do 30 mg% karotenoidów, ślady olejku eterycznego ( pinen, limonen i cyneol), trójterpeny, witaminy i sole mineralne. Naowocnia posiada te same związki, co liście, ale w innych proporcjach, zwłaszcza witaminy C do 1,5% w świeżym surowcu, a także więcej garbników. Jądra nasienne, czyli jadalna część orzechów, zawierają 51 – 69% tłuszczu, zaliczanego do olejów schnących, 20 – 27% związków białkowych i do 12% węglowodanów, ponadto fitosterole, do 3% fityny, szereg witamin i sole mineralne. Liście i owocnia orzecha włoskiego posiadają spory zakres działania leczniczego. Wykazują silne właściwości bakteriobójcze w stosunku do wielu bakterii, przede wszystkim gronkowców, paciorkowców, pałeczek czerwonki bakteryjnej i duru brzusznego oraz ich mutantów antybiotykoopornych. Przez obecność garbników oraz juglonu działają także ściągająco na błony śluzowe jamy ustnej oraz przewodu pokarmowego i na uszkodzoną skórę, zmniejszają ich przepuszczalność dla wody i płynu surowiczego, powstrzymują krwawienia z uszkodzonych naczyń włosowatych i zmniejszają stany zapalne. Mają również własności przeciwgrzybiczne. Wyciągi z orzecha włoskiego stosowane doustnie obniżają poziom cukru we krwi, hamują wydzielanie mleka u kobiet w okresie laktacji, a także unieczynniają szkodliwe związki, które tworzą się w wyniku choroby lub w okresie ją poprzedzającym i ułatwiają usuwanie ich z organizmu. Jest to działanie odtruwające, nazywane w lecznictwie ludowym „czyszczącym krew”. Po podaniu zewnętrznym wyciągów z orzecha włoskiego zauważono silne działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne, słabsze przeciwgrzybicze oraz w ograniczonym zakresie przeciwrakowe w początkach nowotworowych zmian skórnych. Łuskane nasiona stanowią wartościowy wysokokaloryczny środek odżywczy i dietetyczny, posiadający nienasycone kwasy tłuszczowe, przyczyniający się do ogólnego wzmocnienia organizmu. Przetwory z liści i naowocni orzecha włoskiego w zalecanych dawkach leczniczych nie wywołują objawów szkodliwych dla zdrowia. W dawkach wyższych mogą powodować nudności i zaparcia. Wyciągi z liści lub naowocni orzecha włoskiego podaje się doustnie w stanach nieżytowych układu pokarmowego, w biegunce na tle bakteryjnym, bolesnych wzdęciach spowodowanych błędami w żywieniu, mniejszych zatruciach pokarmowych, owrzodzeniu jelita grubego, krwawieniach w przewodzie pokarmowym, a nawet wspomagająco w czerwonce i durze brzusznym. Razem z innymi ziołami podaje się w stanach przedcukrzycowych i w początkach cukrzycy oraz pomocniczo w niektórych schorzeniach układu limfatycznego na tle gruźliczym i nowotworowym, jak też w zwiększonej laktacji u kobiet. Stosuje się także w wielu chorobach skórnych, w których wskazane jest stosowanie omawianych surowców samodzielnie lub w kompozycjach, zarówno doustnie, jak i zewnętrznie, przede wszystkim w egzemach, trądziku, liszajach, żylakach odbytu i podudzi, zapaleniu sromu i pochwy, potliwości nóg i zapaleniu jamy ustnej. Używa się też do celów kosmetycznych w podrażnieniu skóry, zaczerwienieniu, świądzie, opryszczce, zapaleniu ropnym i innych. Przetwory z orzecha włoskiego Napar z liścia orzecha włoskiego. Dwie łyżeczki rozdrobnionych liści zalać dwoma szklankami ciepłej wody, przykryć, postawić na bardzo małym ogniu i ogrzać do wrzenia, ale nie gotować. Odstawić na 5 min i przecedzić. Pić po pół szklanki 3 – 4 razy dziennie przed jedzeniem w dolegliwościach żołądkowo – jelitowych oraz innych wymienionych wyżej. Do użytku zewnętrznego zrobić napar w podany wyżej sposób, biorąc łyżki liści orzecha włoskiego i pół łyżki kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika na dwie szklanki wody. Używać do okładów, obmywań, płukanek, irygacji, nasiadówek i kąpieli pełnej lub częściowej, np. nóg. Likier orzechowy. Posiekać drobno 5 sztuk świeżych, niedojrzałych, zielonych orzechów, zalać litra wódki i macerować w zamkniętym słoju 6 tygodni, co jakiś czas wstrząsając, po czym przecedzić. Osobno rozpuścić 200 g cukru w 500 ml wody, zagotować, ostudzić, zmieszać z wyciągiem z orzechów i pozostawić na dwa tygodnie. Pić po – 1 łyżce 1 – 3 razy dziennie między posiłkami w dolegliwościach żołądkowych. Wino orzechowe. Do butelki czerwonego wina gronowego dodać 50 g posiekanych liści, macerować przez 10 dni, po czym przecedzić. Dodać 50 – 150 g cukru, zależnie od smaku, i odstawić na 3 dni. Pić po małym kieliszku 2 – 3 razy dziennie. Wino ma pełny zakres działania liści. Dla chorych na cukrzycę nie słodzić wina cukrem. Zioła przeciwcukrzycowe. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego i liści borówki czernicy oraz po 25 g ziela serdecznika i liści pokrzywy. Zalać łyżki ziół dwoma szklankami wrzącej wody i postawić na parze pod przykryciem na 20 min. Odstawić na 5 min i przecedzić. Wypić w 2 – 3 porcjach w ciągu dnia między posiłkami. Zioła w dermatopatiach. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego, ziela fiołka trójbarwnego i kwiatów jasnoty białej oraz po 25 g korzeni pokrzywy, korzeni łopianu, kłączy perzu i kwiatów rumianku lub kwiatów krwawnika. Zalać dwie łyżki ziół szklankami ciepłej wody i odstawić na 1 – 2 godz. do napęcznienia. Ogrzać do wrzenia, odstawić i po chwili przecedzić. Pić 1/2 – 2/3 szklanki kilka razy dziennie między posiłkami. Te same zioła można bardzo drobno sproszkować i przyjmować po pól łyżeczki w 1/2 szklanki wody 3 – 4 razy dziennie. Można też proszek zmieszać z taką samą ilością miodu lub dżemu i przyjmować po 1 łyżeczce kilka razy dziennie. Zioła działają odtruwające i są skuteczne w niektórych dolegliwościach skórnych, głównie u młodzieży. Zioła w paradontopatii. Mieszamy po 50 g liści orzecha włoskiego i liści mięty pieprzowej oraz po 25 g ziela tymianku lub macierzanki, ziela skrzypu, kwiatów nagietka i liści szałwi. Zalać jedną łyżeczkę ziół połową szklanki ciepłej wody i postawić na parze pod przykryciem na pół godziny. Odstawić na kilka minut i przecedzić. Dodać kilka kropli Propolanu. Część płynu użyć do płukania dziąseł, utrzymując go kilka minut w ustach. Drugą część użyć do okładów. Zwitki waty moczyć w naparze, przykładać na chore dziąsła na 5 – 10 min kilka razy dziennie. Źródło: Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie ? Aleksander Ożarowski i Wacław Jaroniewski Zielska, zioła i ziółka – Marta Leśnicka Ten artykuł znaleziono w wyszukiwarce Google poprzez poniższe frazy kluczowe:yhs-ddc_bdnapar z orzecha włoskiegoorzech włoski leczenienapar z liści orzecha włoskiegoliście orzecha włoskiego aptekaowoce orzechaOrzech Wloski wyciągnalewka z orzecha włoskiego dawkowanieherbata z lisci orzechaorzech wloski medycyna naturalna Orzech włoski (Juglans regia) należy do rodziny orzechowatych (Juglandaceae). W środowisku naturalnym występuje w Europie oraz w Azji. W wielu krajach jest uprawiany dla jadalnych orzechów, w tym w Polsce (początki uprawy sięgają XII wieku). To duże (osiągające 20-30m. wysokości) drzewo o charakterystycznej, gładkiej, szarej korze. Orzech włoski tworzy gęste, szerokie korony. Nieparzystopierzaste liście pojawiają się późno (w maju) wraz z rozdzielnopłciowymi kwiatami. Owocem jest nibypestkowiec, tworzący zdrewniałą, twardą skorupę. Drzewo najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, ale znosi również półcień. Optymalne są lekko wilgotne, żyzne przepuszczalne gleby o odczynie zasadowym. Roślinę najlepiej sadzić jesienią. Młode sadzonki wymagają osłon i kopczykowania na zimę. Latem w czasie susz orzech włoski wymaga podlewania. Zwykle rośliny nie wymagają cięcia. Orzechy włoskie uprawia się głównie dla jadalnych owoców. Owoce zawierają tłuszcze, białka, flawonoidy, witaminy oraz sole mineralne. W ziołolecznictwie wykorzystuje się również liście, korę oraz łupiny. Roślina wykazuje działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Preparaty ziołowe można stosować w stanach zapalnych jamy ustnej. Drzewo z orzecha włoskiego jest cenionym surowcem do produkcji mebli i dekoracji z drewna. fot. Jckowal, Horst Frank, H. Zell brusse Witamy na forum! Posty: 7 Rejestracja: 2014-11-05, 11:46 Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Witam Chciałbym przyciąć orzecha, rozjaśnić koronę, obniżyć i wyciąć część grubych gałęzi bo zasłaniają inne drzewa, czy listopad gdy jeszcze nie ma mrozów a powiedziałbym że nawet jest bardzo ciepło do 15 stopni jest dobrym okresem na przeprowadzenie tych zabiegów? I czy ktoś z forumowiczów mógłby doradzić jak przyciąć drzewo gdy podeślę zdjęcie? Iga51 Mistrz dyskusji! Posty: 4129 Rejestracja: 2013-10-07, 17:53 Re: Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Post autor: Iga51 » 2014-11-05, 21:21 Witaj. Orzech włoski najlepiej ciąć właśnie jesienią po zebraniu owoców. Orzech przycięty wiosną traci bardzo dużo soków („płacze”). Najlepiej ciąć zaraz po zebraniu wszystkich owoców. U mnie ostatnie orzechy zbierane były kilka dni temu. Jak najbardziej możesz jeszcze teraz ciąć. Wstaw zdjęcie, a z pewnością ktoś tutaj pokaże Ci jak masz go przyciąć. tadek Mistrz dyskusji! Posty: 6870 Rejestracja: 2011-10-30, 18:23 Re: Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Post autor: tadek » 2014-11-06, 11:54 Z Poradnika ForumCięcie orzecha włoskiego jest ważne szczególnie w przypadku nowo posadzonych drzew (szczególnie tych rozmnażanych przez szczepienie) i ma na celu właściwe uformowanie korony drzewa. Powinna być ona nie niżej niż na wysokości 1,5 m. U orzechów nie ciętych, pozostawionych samopas, korona jest często tworzona zbyt nisko. Trzeba też usuwać pędy wyrastające z podkładki, poniżej miejsca szczepienia. Stare orzechy tnie się głównie w celu prześwietlenia ich korony oraz przycięcia drzew, które osiągnęły już zbyt duże rozmiary. Warto tu pamiętać, że cięcia orzecha włoskiego nie warto odkładać na kolejne lata, gdyż rany po cięciu zbyt grubych gałęzi ciężko się goją. Orzech włoski najlepiej znosi cięcie pędów, których średnica nie przekroczyła 5 cm. Bardzo ważny jest właściwy termin cięcia orzecha włoskiego, gdyż roślina ta cięta w niewłaściwym terminie łatwo zapada na choroby. Niestety panuje wiele sprzeczności co do wyboru terminu cięcia orzecha włoskiego. Często zaleca się cięcie orzecha włoskiego pod koniec zimy lub na przedwiośniu, gdy minie ryzyko silnych mrozów ale rośliny nie rozpoczęły jeszcze wegetacji (luty-marzec). Wydaje się, że ten termin powinien ułatwić gojenie się ran po cięciu i zmniejszyć ryzyko przemarznięcia nowo przyciętych gałęzi. Niestety tak nie jest. Na przedwiośniu z ran po cięciu pędów orzecha włoskiego wypływa dużo soku, co utrudnia gojenie się ran po cięciu i sprzyja infekcjom przez grzyby. Wyciekający sok uniemożliwia też zabezpieczenie ran maścią ogrodniczą. Dlatego wg najnowszych wskazań lepszy termin cięcia orzecha włoskiego to druga połowa maja do początku czerwca, gdy młode przyrosty osiągną długość 5 cm. W tym czasie soki w drzewie krążą już na tyle wolno, że nie obserwuje się dużego ich wycieku. Jest to prawdopodobnie najlepszy termin cięcia orzecha włoskiego w klimacie Polski. Na cięcie orzecha włoskiego należy wybrać ciepły i słoneczny dzień, bez opadów deszczu. Rany po cięciu zabezpieczamy maścią ogrodniczą z dodatkiem środka grzybobójczego. Czytaj dalej - Źródło - Orzech włoski - odmiany, uprawa, sadzenie, cięcie Iga51 Mistrz dyskusji! Posty: 4129 Rejestracja: 2013-10-07, 17:53 Re: Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Post autor: Iga51 » 2014-11-06, 18:06 A jednak Tadziu polemizowałabym z tym artykułem. Cytat z netu: "Zwróćmy także uwagę na prognozę pogody, by przez kilka najbliższych dni nie było przymrozków, gdyż osłabione po cięciu rośliny mogą źle to znosić. Nie tniemy roślin, które mają wykształcone pąki i niedługo nadchodzi ich okres kwitnienia. Wiosną nie tniemy winorośli, orzecha włoskiego, brzóz, bzów, niektórych tawuł, migdałowców". Mam stare drzewo orzecha włoskiego. Było ogromne, zbyt wysokie. Owoców miało dosyć w ubiegłych latach ,ale po przycięciu go jesienią po zbiorze owoców, w tym roku ilość owoców przerosła nasze najśmielsze oczekiwania. Było ich przynajmniej dziesięciokrotnie więcej niż w latach ubiegłych. A przycinał je tutejszy sadownik. Dopóki wiadomo, że nie będzie przez kilka dni przymrozków, śmiało można orzech ciąć. Iga51 Mistrz dyskusji! Posty: 4129 Rejestracja: 2013-10-07, 17:53 Re: Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Post autor: Iga51 » 2014-11-06, 18:42 Halinko, ale nie u wszystkich. Niektórzy narzekają, że mieli mało orzechów. Ale ja pisałam o tym, ze w ogóle w ubiegłych latach nigdy nie miałam tylu orzechów, co w tym roku. Przez całe 6 lat nie zebrałam w sumie tylu orzechów, co tylko w tym roku. A drzewo jesienią było dość mocno cięte. Iga51 Mistrz dyskusji! Posty: 4129 Rejestracja: 2013-10-07, 17:53 Re: Orzech włoski mocne cięcie w listopadzie możliwe? Post autor: Iga51 » 2014-11-07, 22:45 Uważam, że sam sobie poradziłeś. Ja przycięłabym tak samo. Tę boczną gałąź (konar) z prawej strony odcięłabym całą. W zasadzie korona orzecha powinna zaczynać się od 2 metrów powyżej gruntu, a zdaje się, że ten konar jest dużo niżej. Ta druga kreseczka z prawej strony (powyżej) to skrócona gałązka odchodząca od głównego pnia. Żeby bardziej prześwietlić koronę od góry, powycinałabym jeszcze gałązki krzyżujące się i skierowane do środka . Jest to w zasadzie powtórzenie Twojego cięcia. Myślimy więc tak samo. Może ktoś jeszcze ma inną propozycję. Acha, nie zapomnij o posmarowaniu wszystkich ran maścią ogrodniczą. I nie zwlekaj za długo z cięciem, bo w każdej chwili mogą być przymrozki. Na wsi rośnie prawie w każdym ogrodzie. Jest wysoki, rozłożysty, zielony i „produkuje” niezliczoną ilość cennych dla naszego zdrowia i urody owoców. Autor zdjęcia/źródło: apis74 Orzech włoski (Juglans regia) to drzewo z rodziny orzechowatych, pochodzące z Azji i uprawiane w wielu krajach europejskich, a także w Turcji, Iranie, Chinach i jest drzewem długowiecznym, jednopiennym, o rozłożystej koronie, osiągającym wysokość ponad 30 metrów. Pień ma pokryty gładką, lekko spękaną szarawą korą. Młode gałęzie są zielone i kruche, z czasem drewnieją. Liście ma nieparzystopierzaste, owalne, błyszczące, skórzaste, ostro zaostrzone, posiadające charakterystyczny zapach. Drzewo wytwarza kwiaty męskie w postaci długich zielonawych kotków, oraz kwiaty żeńskie na szczytach młodych pędów. Okres kwitnienia przypada na przełom kwietnia i maja. Owoce są najpierw pokryte zieloną twardą i mięsistą naowocnią, która z czasem pęka, wyrzucając ze swego wnętrza kulistą pestkę. To właśnie pestka czyli orzech, tak chętnie jest przez wszystkich zjadany. Najlepsze są świeże orzechy, których jądro (jadalna część owocu) łatwo można pozbawić cienkiej i gorzkiej skórki. Liście, a zwłaszcza zielona naowocnia, zawierają zielony, ciemniejący na powietrzu sok, który silnie barwi dłonie na żółto-brązowy kolor. Aby go usunąć należy użyć octu lub kwasku orzecha włoskiego są bogate w witaminy, zwłaszcza z grupy B. Zawierają również dużo witaminy E, ponad 50% lipidów, około 11% protein i 5% węglowodanów. Są bardzo kaloryczne – ich średnia wartość energetyczna wynosi ponad 520 kcal w 100 gramach. W orzechach występują znaczne ilości soli mineralnych - potasu, fosforu i produktem są także liście orzechów, które w postaci suszonej zawierają garbniki elagowe (działają przeciwnowotworowo), olejek eteryczny, flawonoidy, kwasy organiczne, beta-karoten, sole mineralne, karotenoidy, oraz witaminy C, B1, B2, K, P. Do celów leczniczych zrywa się z końcem czerwca pojedyncze liście, a w lipcu niedojrzałe poszczególnych części drzewa w medycynie jest spore. Zresztą już w starożytności znano jego cenne lecznicze właściwości. W Polsce od XII wieku, kiedy zaczęto sadzić te wyjątkowe drzewa, używano naparu z liści orzecha do nacierania bydła, aby chronić je przed kąsaniem owadów. Odwar z liści służył także do leczenia krzywicy, cukrzycy, krwotoków, niszczenia pasożytów przewodu pokarmowego i innych dolegliwości. Powszechnie stosowanym lekiem przeciw biegunkom była nalewka z niedojrzałych owoców. Obecnie preparaty z orzecha włoskiego, ze względu na ich działanie bakteriobójcze wykorzystuje się do leczenia zakażeń paciorkowcem, gronkowcem, bakteriami duru brzusznego, oraz czerwonki. Ponadto preparaty z orzecha działają ściągająco na błony śluzowe, przeciwkrwotocznie, grzybobójczo, przeciwzapalnie, odtruwająco, poprawiają trawienie i przyswajanie pokarmów, obniżają ciśnienie i poziom cholesterolu we krwi. Naparem z suszonych liści leczy się nieżyt przewodu pokarmowego, biegunkę bakteryjną, zatrucia, owrzodzenia i krwawienia w przewodzie pokarmowym. Odwar stosuje się w stanach zapalnych gardła i jamy ustnej, oraz do przemywania i okładów przy trądziku, liszajach, oparzeniach. Takim odwarem można również wspomóc leczenie grzybicy, zapaleń ropnych, nadmiernej potliwości stóp, oraz żylaków. W kuchni niedojrzałe owoce służą do sporządzania nalewek, likierów i konfitur. Orzechy i uzyskiwany z nich olej są bardzo wartościowym surowcem do wytwarzania wielu produktów cukierniczych. Suszone orzechy często dodawane są do czekolad, ciast i ciasteczek, do mas tortowych, mięs i lodów. Wiele osób dodaje liście orzecha włoskiego do kiszonych ogórków, oraz robi gołąbki zawijając farsz w młode liście. Smakosze dodają pokruszone orzechy również do potraw z makaronem, serem, a nawet do grzanek. Również w kosmetyce, ze względu na właściwości przeciwzapalne i antybakteryjne, orzechy włoskie są często wykorzystywane. Przede wszystkim wchodzą w skład kosmetyków przeznaczonych do skóry delikatnej, wrażliwej, skłonnej do podrażnień i alergii. Znajdują się w maseczkach, zwężających pory i leczących trądzik. Skorupki orzechów wykorzystywane są do produkcji peelingów i kremów, których zadaniem jest złuszczanie martwego naskórka. Ich użycie sprawia, że skóra jest gładka i nabiera przy tym ładnego kolorytu. Orzech włoski najczęściej kojarzy nam się ze smaczną, zdrową przekąską lub dodatkiem do ciast. Tymczasem jego właściwości są szeroko wykorzystywane w medycynie i kosmetologii. Liście orzecha włoskiego od dawna stosuje się w leczeniu cukrzycy, krzywicy czy pasożytów przewodu pokarmowego. Z kolei nalewka orzechowa jest zalecana w przypadku zaburzeń układu pokarmowego, a szczególnie biegunki. Orzech włoski jest również wykorzystywany w kosmetologii, na przykład do produkcji kremów, peelingów czy balsamów brązujących. Zobacz film: "Właściwości odżywcze orzechów [Specjalista radzi]" spis treści 1. Co to jest orzech włoski? 2. Właściwości lecznicze orzecha włoskiego 3. Zastosowanie orzecha włoskiego w kosmetyce Orzech włoski w kremach i peelingach Maseczka na twarz z orzechów włoskich Odżywka z orzechów włoskich na włosy 4. Nalewka z orzecha włoskiego 5. Kalorie i wartości odżywcze orzechów włoskich rozwiń 1. Co to jest orzech włoski? Orzechy włoskie to owoce drzewa liściastego z rodziny orzechowatych. Jest to roślina, która rośnie w południowo-wschodniej Europie, na Bałkanach, w południowo-zachodniej, środkowej i wschodniej Azji, Himalajach i południowo-zachodnich Chinach. Orzech włoski znany jest od wielu lat. Jego zdrowotne właściwości odkryto w starożytności, stosowano go jako ochronę przed owadami, nacierając nim bydło. Liście orzecha włoskiego używane były do leczenia cukrzycy, krzywicy, krwotoków oraz pasożytów przewodu pokarmowego. Natomiast nalewka orzechowa była remedium na biegunkę. Pod koniec czerwca zrywa się pojedyncze liście orzecha, a w lipcu jeszcze niedojrzałe owoce w celach leczniczych. Suszone liście są źródłem witaminy B1, B2, K, PP, kwasu askorbinowego, soli mineralnych oraz flawonoidów. Orzechy włoskie są dość kaloryczne, składają się w 65 procentach z tłuszczów, pozostałe 25% to białko, a 10% - węglowodany i pozostałe związki. 2. Właściwości lecznicze orzecha włoskiego Orzech włoski ma zastosowanie bakteriobójcze, działa na paciorkowce, bakterie duru brzusznego, gronkowce i czerwonkę. Ponadto wykazuje właściwości przeciwzapalne, odtruwające, przeciwkrwotoczne, grzybobójcze i ściągające błony śluzowe. Jedzenie orzechów włoskich poprawia trawienie, obniża poziom cholesterolu i ciśnienie krwi. Nalewka z orzecha włoskiego lub napar z suszonych liści orzecha włoskiego są stosowane przy bakteryjnej biegunce, owrzodzeniach, zatruciach, nieżytach przewodu pokarmowego, krwawieniach z przewodu pokarmowego i cukrzycy. Zewnętrznie działa przeciw zapaleniom ropnym, trądzikowi, żylakom i nadmiernej potliwości stóp. By korzystać z dobroczynnego wpływu orzechów na zdrowie, wystarczy rozdrobnić liście i zalać je ciepłą wodą. Po upływie 5 minut mikstura jest gotowa do picia, najlepiej spożywać ją po pól szklanki przed jedzeniem. Wyciąg z orzecha włoskiego i kwiatów rumianku sporządzony w podobny sposób może być stosowany do irygacji, nasiadówek, okładów, obmywań i kąpieli. 3. Zastosowanie orzecha włoskiego w kosmetyce Orzechy włoskie powszechnie są stosowane w balsamach brązujących do ciała. Dzięki nim można osiągnąć piękny efekt złotobrązowej, delikatnej opalenizny. Ponadto takie kosmetyki można dobierać indywidualnie w zależności od tego, jaką opaleniznę chcemy uzyskać. Orzech włoski w kremach i peelingach Inne zastosowanie orzechów włoskich w kosmetyce to roztarte łupinki dodawane do peelingów i kremów złuszczających. Te bardzo twarde kawałeczki świetnie ścierają martwy naskórek, dzięki czemu skóra jest gładka i miękka. Ponadto orzechy włoskie wykorzystuje się w kremach i maseczkach oczyszczających pory. Ich bakteriobójcze i przeciwzapalne właściwości pomagają utrzymać w dobrym stanie nawet delikatną i wrażliwą cerę. Maseczka na twarz z orzechów włoskich Warta uwagi jest orzechowa maseczka na twarz, którą można wykonać samodzielnie w domu. Wystarczy rozgnieść obrane orzechy włoskie i zalać je ciepłym mlekiem. Do takiej papki należy dołożyć miód i pozostawić na chwilę. Maseczka jest gotowa do użycia, gdy orzechy napęcznieją i ostygną. Nakładamy ją na dekolt i twarz, a następnie pozostawiamy na 10 minut. Na koniec warto zafundować sobie delikatny masaż twarzy i zmyć miksturę letnią wodą. Odżywka z orzechów włoskich na włosy Sprawdż w jaki sposób na włosy działa orzechowa odżywka. Do jej przygotowania należy użyć zielonych skórek z orzechów, które trzeba rozdrobnić, a twarde łupiny rozgnieść. Później dodajemy do nich oliwę z oliwek i ciepłą wodę i nakładamy na włosy. Pozostawiamy na nich około 30 minut. Aby nie pobrudzić ubrania, należy owinąć włosy folią lub ręcznikiem. Nalewka z zielonych orzechów ( 4. Nalewka z orzecha włoskiego Jak przygotować nalewkę z orzecha włoskiego? Potrzebujesz do tego 20–30 szt. zielonych orzechów oraz litr alkoholu 40%. Orzechy umyj i osusz, a następnie (nie pozbawiając ich zielonej skórki!) pokrój w ćwiartki lub kostkę. Orzechy krój w rękawiczkach, ponieważ silnie barwią skórę na kolor brunatny. Pokrojone orzechy włóż do słoja i zalej alkoholem tak, aby je przykrył. Odstaw zamknięte naczynie na 30–40 dni. W tym czasie orzechy będą się macerować, od czasu do czasu potrząsaj naczyniem. Gotowa nalewka nabierze ciemnobrązowego koloru. Maksimum swoich właściwości leczniczych nalewka osiągnie jednak po około roku. W tym czasie zwykle dodaje się do alkoholu syrop cukrowy, który ma za zadanie złagodzić smak specyfiku, ponieważ mikstura jest bardzo gorzka. Do celów leczniczych najlepiej nadaje się jednak właśnie wersja nieposłodzona – cukier nie wpływa pozytywnie na żołądek. Istnieje natomiast pewne wyjście z tej sytuacji. Do nalewki można dodać miodu albo wzbogacić ją przyprawami, takimi jak cynamon, goździki, skórka pomarańczowa czy laska wanilii. Dzięki tym dodatkom nalewka z orzecha włoskiego bez cukru będzie smaczniejsza. Dodatki smakowe powinny znaleźć się w miksturze już na początku procesu przyrządzania specyfiku – w czasie zalewania orzechów alkoholem. 5. Kalorie i wartości odżywcze orzechów włoskich Kalorie i wartości odżywcze Zawartośćw 100 g Zawartośćw 117 g (1 szklanka, pokrojony) Wartość energetyczna 654 kcal 765 kcal Białko 15,23 g 17,82 g Węglowodany 13,71 g 16,04 g Cukier 2,61 g 3,05 g Błonnik 6,70 g 7,84 g Tłuszcz 65,2 g 76,3 g Tłuszcze nasycone 6,13 g 7,17 g Tłuszcze jednonienasycone 8,93 g 10,45 g Tłuszcze wielonienasycone 47,2 g 55,2 g Cholesterol 0 mg 0 mg Witamina C 1,30 mg 1,52 mg Orzech włoski - właściwości lecznicze, zastosowanie, nalewka orzechowa (Zdjęcie autorstwa: SP2Zsolt / CC0 polecamy

liście orzecha włoskiego na motylicę